Yoksun Yaşıyorum
Sonu gelmez bir akşamın ilk saatleri
Hava daha yeni kararmış
Güneş ise yavaşça batıyor içime
Ve geceden sabaha
Uzun bir yolculuk başlıyor kalbimde
Alışılması zor ama
İmkansız olmayan
Bir hayat geçiyor hemen içimden
Dur desem de durmuyor yaşam
Öylece geçip gidiyor gözlerimden
Bir filmin şeridi gibi
Daha dün başlayan anıları
Şimdi ise eş zamanlı yaşıyorum
Ama farkında değilim
Bilmiyorum
Çünkü ayakta uyuyorum
Günün yorgunluğu mu yoksa
Dünün
Perişanlığımı vurmuş
Onu hiç bilmiyorum
Sadece uyurken
Kendimi izliyorum
Kendime bakıyorum usulca
Aynalarda göremediğim kimliğimi
Düşlerimde hatırlıyorum
Gecenin karanlığında ise
Kendimi keşfediyorum
Hatırladıkça seni
İçiyorum
Duman duman olan başımda
Kendimi kaybediyorum
Üşüme hissi yok
Ellerim de titremiyor
İçimde sadece
Kocaman bir boşluk
Ve ben
Oracıkta sallanıyorum
Çıradan bir gece gibi
Bir gece yaşıyorum içimde
Biraz kıvılcım olsa gözlerimde
Oracıkta yanacakmışım sanki
Sulanmak istemiyorum
Çünkü hiç susamıyorum
Acıkmıyorum da aslında
Ben sadece
Kendimi izliyorum
Ara sıra
Sen de çıkıyorsun sahneye
Bir kaç cinayeti
Aynı anda işliyorsun
Bir kaç dakikada
Cehennemi yaşatıyorsun
Bir kaç dakika sonra da
Kayboluyorsun
Öyle hızlısın ki
İşini çok iyi biliyorsun
Ve sabah olmuş
Bir son bahar esintisi içimde
Dünler gitmiş
Yeni günler gelmiş
Gün doğarken
Gözlerim hüzünlenmiş
Ben varım
Ağaçlar var
Çiçekler açmış
Acıkmışım
Biraz da üşüyorum
Uyanmışım
Isınıyorum
Yoksun
Ne mutluyum
Yaşıyorum
Mert Zafer Cansever