Bir Ağacım Ben
Bir fırtınanın ortasında kalmış
Yosun tutmuş bir ağacım ben
Dallarım öyle kurumuş ki
Çıt dökülür olmuş yapraklarım
Kalan yapraklarım direncimi arttırsa da
Ne Aşıkların oturacağı gölgem kalmış
Nede insanları Serinletecek Yapraklarım
Bekler olmuşum gövdeme vurulacak son darbeyi
Beklemek mi zor, Yoksa
Bu şekilde yarı baygın yaşamak mı
Fırtına şiddetini ne kadar arttırsa da
Çaresiz bir bekleyişle buna alışmak mı
İklim değişemiyorum ki iyileşeyim
Bir bilet dahi alamıyorum, çünkü yolum yok
Bazen öyle istiyorum ki dallarımla sarılmayı
Yapamıyorum, çünkü yüreğim yok
Gövdem Yosun, Yüreğim buz tutmuşken
Bana kim hayat verir, bilmiyorum
Düşüncelerim aciz,Ruhum serbest kalmış
Aklım delik deşik, Fikirlerim ise sana emanet
Saatlerim durmuş, Bekliyorum
İşini kaybetmiş bir işçi gibi
Umutlarımı atıp rüzgarlara savuruyorum
Kim yakalar onu Bilemiyorum
Bazen bir kuş konar zayıf dallarıma
Dalım kırılacak kuş uçacak diye korkarım
Öyle özlemişim ki sesini
Yılların hesabını kendıme sorarım
Nice kışlardan çıkmış olan bu gövdem
Şimdi Yazları bile yeşillenmez oldu
Belki yerimi korur Bir ressama konu olurum
Belkide kökünden sökülen, ama ötesi bilinmeyen…
Bir soru olurum.
Mert Zafer Cansever