Bir Umuttur Öyküsü
Penceremin sözlüsü özlemidir türküsü
Kokusu ağaçların rüzgarıdır sürgüsü
Açan her baharımda müjdesidir kalbimin
Senle yüce kalbime tesellidir döngüsü
Geçer zaman aylarım habersizdir yıllarım
Kırım kırım dökülür bu sonuncu baharım
Dokunsa da sonuma tükenmez umutlarım
Senle yüce aleme bir ibrettir öyküsü
Sen imkansız dedikçe severim demedim mi
Öyle kaçıp gittikçe yine de gelmedim mi
Simsiyah karanlığa güneşi sermedim mi
Senle yüce dünyama bir umuttur öyküsü
Yolları gezdim senle yolculuğu sonsuzdu
Ellere özenmiştim yakınlığı yokuştu
Delice çok sevmiştim yorgunluğu bir hoştu
Senle yüce sevgime uzunluktur ölçüsü
Kazaklar giyinmiştim sen içimdesin diye
Üşürsün belki dedim kış gelmesin kalbine
Aman nazar değmesin o narin ellerine
Bir bedenim var sana sıcaklıktır örgüsü
Özleminle kalsaydım yine zora gelmezdim
Ölümle sözlenseydin bu dünyayı bilmezdim
En kışı sen olaydın şu yazı getirmezdim
Senle nice mevsimin yıllarıdır öyküsü
Alev oldum yanmıştım bir ateşti aşkımız
Sarhoştu gözlerimde gece uykularımız
Huzur olup yağdılar gerçek duygularımız
Senle yüce dünyama bir umuttur öyküsü
Mert Zafer Cansever