Hasretinle Sevdim
Bir kahve olmak isterdim dudaklarında, yudumladığın
Damağında bir ömür kalan tadımla kalmaktı, tek umudum
Eşsiz bir bekleyişti, sana uyanacağım sabahları beklemek
Gün boyu seni yaşamak, seninle olmak, tek hayalimdi benim
Gecelerin hasret kaldığı bir gündüzdüm sana karanlıkda
Yudum yudum seni yaşamak, her bir zerrene sahip olmak
Can verirdi bana, bir kan olurdu bende, damarlarımda dolaşan
Öylesi bir hayat oldun ki bende, tarif edemediğim
İkinci bir yaşamsın yüreğimde, mas mavi dünyaların kıskandığı
Kaderime inat, derdime derman, gözlerime merhem çalan
Koskoca bir evrensin bende, içinde tek dünyası olan
Bir aşksın yüreğimde, sımsıkı saplanmış, oracıkta kalan
Bir sevgiydin bende dirhem dirhem büyüttüğüm
Hayatımın hiç bir anından, ayrılmadığımsın sen benim
El ele yaşadığımsın yalnızlık saatlerimde
Mevsimlere bile sığdırıp, bir isim bulamadığımsın yüreğimde
Bir bahardın, zamanı geldiğinde, yaza hazırlık yapan
Geldiğinde, sımsıcak bir yaz oldun, cayır cayır yakan
Bazende, kırıp döktün yapraklarımı, son bahar misali
Ya da kış oldun, buz oldun, dondurdun yüreğimi
Bir buz olsan da, ısınmasını bildim öyle sevdim
Kırıp dallarımı, döksen de yapraklarımı, yine sevdim
Yaksan da beni her yandan, yansa da yüreğim ateş gibi
Hep bir bahar bekledim, yeri geldi hasretinle sevdim
Ama sevdim
Dört mevsime sığdıramadığım seni
Her saniye, her dakika sevdim,
Hatta her hafta, her ay özledim
Öyle özledim ki
Yıl gel yıllar geçti
Hasret kaldım öyle sevdim
Ben seni canım
Bilmesen de
Hasretinle sevdim.
Mert Zafer Cansever