Menü Kapat

İçimden Bir Ses

İçimden Bir Ses

İçindeki ben’e bir kulak ver
Ben bendeki senle konuşuyorum

Sen uzaktan perdelerken gözlerimi
Halimi mahremle kapatıyorum


Gülüşün gülümserken düşlerime
Hüzünler vedalaşıyor yüreğimden
Gece vakti hayaller kıpraşırken
Kuşlar ötüşüyordu erkenden


Sen sendeki bana bir gülümse
Ben bendeki senle bakışıyorum

Sen uçurumdan alırken gözlerimi
Ben bir nefes daha çekiyorum


Acıkmışlığın başı suyundan dı
İçmeden ruhunu yapamıyorum
Bir damlan olmadığında içimde
Yokluğuna savaş açıyorum


Sen zamanla değil her gün gel
Ben seninle an’ı özlüyorum

Kanlı bıçaklı yıllar kaçarken
Ben seninle mutluluğu kovalıyorum


Bir duruşun kalıyor ki aklımda
Ömrümce bakışlarını unutamıyorum
Caddeler sayarken adımlarını
Bu şehrin kölesi oluyorum


Bir ses duysam seni hissetsem
Bir çift kadeh geliyor aklıma

Bir dokunuş olsan ki omuzlarımda
Tutuşurdum o an umutlarımla


Hep bir sen var, sözlerim gibi
Baktığım her yer gözlerin sanki
Her nereye çevrilse de bedenim
Tenin tenime değer gibiydi


Bir dokunuş olsun kalsın içinde
Asla bir sitem olmadı benimkisi

Ve içimden bir ses diyor ki sanki
Aşkı bizimle anıyorlar şimdi.

Mert Zafer Cansever

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir