İhtiyacım Var Yar
Toprak yağmurdan vazgeçebilir mi
Ya da zorda kalıp ıslanmadan yaşayabilir mi
Bir çağlayanın nehre dökülmesine eş midir sevgi
Ya da ellerindeki boşluğa bir cennet midir gözleri
Hasreti yollardan ayırabilir misin sevgili
Yazlarından vazgeçip güneşi kovabilir mi kalbin
Her gece karanlığa aysız çıkabilir mi gözlerin
Özlemez mi yüreğin dokunmaz mı ellerin
Nice yıllardan vazgeçtim gün gün seni beklerken
Onca bahara yeni yollar inşa etti kalbim
Bir sarının en güzel tonuna yaprak yaprak düşerken
Onca mevsime bir yenisi eklendi sen giderken
Bir senden bir de sevginden vazgeçemedim
Alışık olmadığım bir şehir gibiydi yokluğun
İçinde yabancısıyla dolmuş caddelerinde
Yaşanmaz kılıyordu hayatı sensiz gecelerimde
Her gece uykusuz sabahlara uzanıyordu gözlerim
Uzun uzun seni düşünüp an an seni yaşıyordum
Bir saniyesi bile eksilse geçen zamanımdan
Tüm saatleri ertesi güne borç sayıyordum
Öylesi bir tutku mu yoksa bir saplantı mı
Bilmiyorum sevdiğim içimdeki sevgi mi aşk mı
Belkide vazgeçemediğim bir yaşam tarzı
Ya da içimdeki dünyanın gerçek adıydı
Yılların günlerine bağlanması gibisin kalbimde
Yıllara meydan okuyan bir kader gibiyim yüreğinde
İnceden sızlatıp yokluğu umuttan saydım içimde
Sen bekledim hep seni sevdim ama hiç vazgeçemedim
Vazgeçemedim çünkü bir nehir gibisin gözlerimde
Vazgeçemedim toprak gibi ihtiyacım var gökyüzüne
Ellerine ve ellerimdeki dokunamadığım sevgine
İhtiyacım var yar! Bir yol gibisin özlediğimde
Mert Zafer Cansever