İşte Böyle
Hayatın bir demi vardı önceleri
Tüm ağırlığında yaşanırdı bütün sevdalar
El ele tutuşmak bile bir hayaldi bazen
Bazen de bir imkansızlıktı geçen yıllar
Aşka dayanmak için önce ölmek gerekirdi
Önce toprağa sonra o’na emanettik biz
Zordu kalpler, deliydi bizim yürekler
Şimdi ise dönme dolap gibi her şey
Yurdum güzel, yaşananlar da öyle
Eskiden yemyeşildi ağaçlar fidanlar
Yollarda yürüdük kenetlenirdik el ele
Şimdi ise hepsini söküp attılar
Önceleri ilgisi vardı çiçeklerin bahara
Zamanında açar, gülerdi hepsi hayata
Ey hayat! Eskiden dört mevsimdi yıllar
Şimdi ise ağlatıyor kısaltıyor ayrılıklar
Eskiden her şey eskiydi yenilenmez di
Bir can severdin, hiç gidemezdi
İçine alır, yürekten severdi
Neydi öyle değişen, kalbimiz miydi
İçimiz bir, dışımız birdi önceleri
Duyulan, görülen, hepsi aynı şeydi
Şimdi kör müyüz biz, yoksa sağır mı
Yoksa değişen tek şey bedenler miydi
Şu hayatta biz mükemmel gibiyiz
Ve çok şey yapıyormuş gibi yaşıyoruz
Aslında hiç bir şey yapmadan
Sadece ölümü bekliyoruz..
Dost diyoruz, sırtından geçiniyoruz
Aşk diyoruz, kalbine ağlıyoruz
Kardeş, abi, abla, hepsi bahane
Anadan başka yar var mıdır bilmiyoruz
İşte böyle, daha doğrusu şimdi böyle
Önceden falan unuttuk gitti hepsini
Şimdi sadece dünlere özenip
Günlere ağlıyoruz ama, yine de aynı
Akıllanmıyoruz
Mert Zafer Cansever