Kalbimdeki Kadın
Nasıl olmalı biliyor musun içimdeki yaşam
Gözlerime baktığında
Gözlerimden
Damla damla düşmeli bakışları
Hiç kırpmadan göz kapaklarını
Akmalı yüreğime
Dirhem dirhem süzülüp
İnşa etmeli kendini kalbime
Etmeli ki
Bir bakışına
Bir anda
Bir ömrü
Feda etsin
Kalbim
Yanmalı gerektiğinde yokluğumda
Korkmalı
Hani o kaybetme korkusu var ya
Ateş gibi düşmeli yüreğine
Gittiğimde
Hiç gelmeyecekmişim gibi
Telaşe kapılıp
Savurmasını bilmeli rüzgara
Ortalığı birbirine katıp
Çılgına dönmeli bir anda
Hani dillerinden gelmese bile
Söyleyemese de içindeki ateşi yüzüme
Sadece bir eli ile
Anlatmalı dünyasını sevdiğine
Susmayı bilmeli
Ama sustuğunda bile
Bir çok şey anlatabilmeli gözlerime
Anlatabilmeli ki
Her baktığımda ona
İçime ateşler düşsün her dakika
Sakin olmalı yanımda olduğun da
Bütün hırçınlığını
Yokluğuma saklamalı ben gidince
Bir adım yer değiştirsem
Her adıma bir hesap yapmalı gözleriyle
Bazen de alınmalı yüreğime
Kırılmalı hani uzak kaldığımda
Gönül koyup darılmalı sevdiğine
Bir söz söylemese bile
Bir bakışıyla
Anlatmalı içindeki kışı
Üşüdüğü gecelerde
Gözü pek olduğu kadar da
Karartmasını da bilmeli gerektiğinde
Korkutup yüreğimi
Titretmeli ellerimi
Hani varlığı kadar da
Yokluğunu da hisetirmeli kalbime
Histirmeli ki
Kaybetme korkusunu
Yaşadığı kadar da
Yaşatmasını da bilmeli sevdiğine
Sevdiğim kadar da sevildiğim olmalı
Ailem olmalı
Sırdaşım olmalı her istediğimde
Geçip karşıma dinleyip
Dinletmesini de bilmeli gerektiğinde
Can olup candan olmalı kaderime
Güzel görünüp parlamalı gözlerime
Ama her şeyden önce
Kadın olmalı kalbimde
Düşlerde değil
Gerçek olmalı sevdiğim
Uzakta değil
Yanımda olmalı geleceğim
Olmalı ki
Kadınım olsun kaderim
Mert Zafer Cansever