Sonum Ol
Son dediğin nedir ki efendi
Başladığın bir şeyi bitirmek mi
Yoksa bir sevdadan vazgeçmek mi
Sen ne dersin bilmem ama
Sonu gelmeden giden bir sevdaya
Son vermekti belkide ayrılık
Üzülüyordum çokça
Çokça da aklım başımdaydı aslında
Onca yitik aşklardan ne düşmüşse payıma
Hepsini alıp bir bir koymuştum hayatıma
Ama her şeyden önemlisi öncesi ve sonrasıydı
En iyi ders olan tarafıydı sol yanıma
Anlamı üzerine kilitlenmişti geçmişin
İnanmak istemediğim ama
İnanmak zorunda kaldığım şu günlerde
Koskoca bir leke sürülmüştü üzerine
Hani şöyle ilk bakışta görülen
Bir kırmızılık olurdu yüzümde pembe pembe
Hani üzülmüşüm kırılmışım da utanmıştım sanki
Ellerim ise birbirine kenetlenirken terler içinde
İnce ince sızılar gelip vururdu yüreğime
İlk adımda bir son bir günah mıydı kalbime
Ya da hasreti alıp yuvamı etmeliydim kendime
Belkide sıcaklığı uzaktan hissetmek
Boynumun borcu olmuştu bu acı kaderde
Her defasında bir son düşündükçe içimde
Son olup sonsuzluğa sürükleniyor duygularım
İçi bomboş düşlere yatarken hayallerim
Dalıp dalıp çıkıyor suretine gözlerim
Ama kalmak için sevgi yetmiyormuş efendi
Gitmek içinde aşkı bahane gösterme kalbine
Her ikisi de ihanete düşerse biter gözlerimde
Ha içeriden severim sevmem
Kimse bilmez ama
Sonu düşünmesem
Başlamadan
Biterdi zaten
Sonum olmaya
Cesaretin yoksa eğer
İlkim olmayı da
Aklından bile geçirme
Aşka değmeyecekse değdirmem kendime
Merak etme sonu yoksa eğer
Yol çok gitmesini bilene
Mert Zafer Cansever