Susuyorsun /Ama
Yazacak o kadar çok şey var ki içinde
Tutup ellerinle bulamıyorsun
Bakıyorsun ama göremiyorsun
Tutuyorsun ellerini, dokunamıyorsun
İçinde bir şeyler var ama
Susarak kimseye anlatamıyorsun
Çok şey var, çok
Özlüyorsun fakat bilmiyorsun
Seviyorsun onu anlamıyorsun
Yüreğinde öyle bir ateş var ki
Susuyorsun ama söndüremiyorsun
Yolların en uç noktasındasın
Görmüyorsun
Uzanıyorsun ancak gidemiyorsun
Hissediyorsun
Susuyorsun ama söyleyemiyorsun
Hayatın en dolu sayfalarısın
Yüreğinden ellerine düşen cümlelerin
Sessiz gülüşlerisin aslında
Öyle şiirler konuşuyor ki içinde
Susuyorsun ama yazamıyorsun
Hayat kalabalık
Aklın karışıyor duruyorsun
Belki de her şeyi,O’na benzetiyor
Uzanıyor, tutamıyorsun
Yaklaşıyor, öpemiyorsun
Küsüp darılan kalbinle
Susuyorsun ama kızamıyorsun
Uzakta olunca hayallerin
Sadece geceleri yaşlanıyorsun
Erken yattığın şu yüreğine
Her sabah aynasıyla kalkıyorsun
Üşüyorsun, ağlıyorsun
Görüyorsun ama bakamıyorsun
Aslında sen
Dokunamadığın kadar saklıyor
Hiç ummadığın kadar da, özlüyorsun
Ve özlediğin kadar da sevip
Aklın bile almayacak kadar da
Dokunuyorsun,
Susuyorsun ama anlatamıyorsun
Mert Zafer Cansever