Vazgeçmedim Ki Hiç
Sen olmasan da ben sana her sabah
Günaydın diyorum
Gelmesen de bir gün yanı başıma
Ben her gün ellerinden tutuyorum
Yoksun biliyorum
Ama olmadığın hiç bir anı hatırlamıyorum
Varmışsın gibi yaşıyorum
Ve bazen de yokmuşsun gibi özlüyorum
Ne garip değil mi uzaktan sevmek
Zor değil mi bile bile içinde tutabilmek
Her an ansızın gelecekmiş gibi
Onca taşlı yollarda onu beklemek
Her akşam seni
Güneşiyle selamlıyorum
Yanımdasın biliyorum
Kahvemi gözlerinde yudumluyorum
İçinde sana giden yolları
Fallarımda görüyorum
Her yerde sen
Ve sende öte bir mavilikte
Düşlerini kuruyorum
Oysa ben yokluğunda hasreti sevdim
Yanımdaymış gibi yaşamasını öğrendim
Sana giden yolları sevdim özledim
Beklemesini öğrendim
Yoktun sevgili
İçime attım öyle sevdim
Şimdi yoksun sanma içimdesin
Çok uzak ama ellerimdesin
Her yer kış buz gibi soğuk ama
Sımsıcak yüreğimdesin
Hani olur da bir gün olmazsam
Gittiğimi sanma
Hani olur da üşürsen bir gün
Umutsuzluğa kanma
Gittin mi diye de sorma
Ben senden vazgeçmedim ki hiç
İşte ben böyle sevdim ellerini
İşte ben ölesiye bekledim gözlerini
Dirhem dirhem eriyen yüreğimi
Sana mühürledim ey sevgili
Mert Zafer Cansever