Yakıyor
Yenildim
Ben senin
Ellerine yenildim
Kalbine yenildim
Kaderime eğildim
Delirdim
Aklımdan bile
Şüphe ettim
Yollarım ise
Hiç geçmediğin
Bir şehirde inşa edilmiş
Ne sen varsın yanımda
Nede ben varım yollarında
Ağladım
Ağladım çünkü yoktun
Ağladım çünkü
Geçen yıllarımda
Karanlık bir yokuştun
Ağladım
Bir yağmur gibi
Sen ise onca kanayan yaramda
Simsiyah bir gökyüzü oldun
Üzüldüm
Her gecenin sabahında doğan
Günlere üzüldüm
Onca geçen baharda
Yaprak yaprak döküldüm
Sevildim
Yo hayır
Özür dilerim sevdiğim
Sevildiğimi hissettim
Seviyormuş gibi yapıp
Sahte sevgilerini izledim
Ya susuyorsun
Ya da susturuyorsun yüreğimi
Ve sen hep
Bir yıl gibi sustun
Ve beni de yıllarca susturdun
Ama şimdi söylüyorum
Ne çare bilmiyorum ama
Sevdiğini haykırıyor kalbim
Duymuyorsun biliyorum
Ve yine ne çare ki
Ben yine susuyorum
Şimdi sadece
Yüreğimle konuşuyor
Ve yine sadece
Kendime anlatıyorum
Çok sevdim kalbim
Biliyorum
Evet sevdim
Gerçekten sevdim
Utanmadan
Ve hiçte
Uslanmadan
Umursamadan dünyayı
Uykumda bile sevdim
Yoktun
Uzakta sevdim yine yoksun
Tam ellerimde sevecektim ki
Sevdiğim
Sen bende hiç olmamışsın ki
Öylece sevmişim sanki
Ama şimdi yollar ufkumda
Bir güneş gibi
Yakıyor sevgili
Mert Zafer Cansever