Yalnızlığı Öldürüyorum
Bir başına bir dünyanın dört duvarındayım
Bir başına yaşıyor bir başına ağlıyorum
İçimde baharlar savruluyor yaprak yaprak
Ben aslında yokluğunda yalnızlığı öldürüyorum
Hayal ediyorum sen varmışsın gibi baş ucumda
Saçların geliyor aklıma sırma yumuşaklığında
Ellerin var ellerimde bir yaz sıcaklığında
Ama sen yoksun yalnızlık vuruyor yine aklıma
İçimde bir düşmanlık her dakika geçen yıllara
Nefret rüzgarları esiyor saatlerin inatçılığında
Yaşıyorum ama senin o güzel bakışlarında
Zamanı öldürüyorum kalbimde parça parça
Avutuyorum kendimi her gün ayrı bir duvarda
Yaslanıyorum satır satır her bir sayfasına
Gözlerimle yazıyorum ismini içimdeki karanlığa
Yine yoksun sen varlığınla yaşıyorum bu hayatta
Gökyüzünü unuttum mevsimlerin çaresizliğinde
Oysa ne kadar çok isterdim bir yağmur sesiyle
Uyanıp sabahlara seninle ıslanmak yeryüzünde
Ama yoksun sevdiğim yıllar geçse bile kime ne
Her nereye baksam gül yüzün açıyor gözlerimde
Suretin işleniyor geçen zamanın her saatine
Ama sevdiğim sen yoksun ben yalnızım ama
Düşlerimi alkışlıyorum her gece bitmesin diye
Mutluluk hayalinle geliyorsa benim dünyama
Düşün yanımda olduğunda hangi keder gelir de
Hangi mevsimin hangi baharında solar karşımda
Gözlerim dolar mı sen benim yanımda olduğunda
Sen benim unutamadım karmaşık duygularımın
Tarif edilemeyen bir dünyası gibisin içimde
Aşka meylediyorsun usulca düşlerimde ama
Gel bir de onu kalbime sor sorabildiğince
Günleri taşıyorum yıllara usulca ağlıyorum
Saatlerimde her gün yelkovanla tartışıyorum
Mevsimlere küsüp her an seni anıyorum ama
Yok sevdiğim yok ben aslında sen olmadığında
Yokluğunda yalnızlığı öldürüyorum
Mert Zafer Cansever