Yalnızlığın Yaşandığı Yerdeyim
Burada ne bir şimşek çakıyor
Bu dertli başıma
Ne de bir yağmur yağıyor
Bu kurumuş bedenime
Beyazı eksik bir kent bu
Kar bile düşerken bu şehre
Dirhem dirhem eriyor sanki
Aklara hasret sokaklara
Bazen yağmur bile
Kaybediyor kendini
Başlıyor dolu dolu yağmaya
Hedefine kitlenmiş bir kurşun gibi
Başlıyorum ağlamaya
Kimselerin olmadığı
Herkesden uzak bir yerde
Sessizce
Kendimle savaşıyorum sadece
Yüreğim anılarına düşman
Dilim ise geçmişteki sözlerine
Bedenim ise yorgun yıllara
Yüreğim ise bir başka atıyor
Kapanan kapılar ardında
Ne bir sen var içinde, ne bir ben
Kendini kaybetmiş, Bomboş
Benimde herkes gibi bir şehrim
Bir evim ve birde sokaklarım vardı
Bu şehrin sokaklarında yaşayan
Mutlu bir yuvam, ve hayatım vardı
Şimdi ise arandığında bulunamayacak
Köhne Bir yerdeyim
Kör sokaklar içersinde
Görmek istediğinde
Görülmeyecek bir yer
Derin,
Kuytu ve
kalbinin ulaşamayacağı
Bir yer
Yalnızlığın yaşandığı yerdeyimi
Mert Zafer Cansever