Ayrılığın Gözyaşları
Gel açtım yolları koydum kalbimi
Gel
Bir yanda toprak! Bir yanda sen!
Gel de şimdi anla halimden
Hayat öyle sensiz, öyle zor ki
Zaman öyle sessiz, öyle tutarsız ki
Hadi gel, düş hayallerimden
Şu beyazın karardığı bir günde
Hadi gel de tut yüreğimden..
Öyle kansız, öyle cansız ki bedenim
Öyle acıyor ki, yanıyor ki kalbim
Öyle apansız ki gidişin
Anladım ki
Ben bir tek, ömrünle sözlenmişim
Ya gel seninle bu yolda beraber gidelim
Ya da bırak şu toprağa kendim gireyim
Bugün her yer sabahsız bir gece
Ömrümden giden bir mavinin
Hırçın bir gölgesiyle
Sessizce
Hadi gel şimdi, konuş benimle
Gel sesim ol bu gece
Uzakta çoraktır topraklar
Kış demeden döküldü yapraklar
Yalnızlıktır o içimde bıraktığın
Bir başına ağlayan
O sırılsıklam yağmurlar
Ben var ya ben
Karanlıktan korkan bir gece gibiyim
Bir çocuk gibiyim gölgesinde ağlayan
Hayattan kaçıp kalbine sokulur gibi
Özlüyorum o tutamadığım ellerini
Gel açtım şimdi kör yollarımı
Gel açtım sana sar kollarımı
Gel ağlatma şimdi
Gel ıslatma şu ıssız dünyamı
Hadi gel
Şahidim olur ayın saklı duası
Yarınım olur nehrin kara kışları
Denizimdir şimdi
Tuzlu tuzlu içtiğim
Şu giderken bıraktığın
Ayrılığın
Gözyaşları
Mert Zafer Cansever