Ben Giderken
Eksik kalmasın içinde mevsimler
Bir gün yazı yaşarken içinde sessizce
Diğer günde ise kışı yaşarsın kendi içinde
Ya da iki bahar arasında
Gidip geleceksin ben senden giderken
Ya da elleri bağlı bir çocuk düşün
Hoplayıp zıplamak isterken bahçesinde
Ağladığını düşün çaresizce
Haykırdığın gelsin aklına annesini beklerken
İşte böyle olacaksın ben giderken
Düşlerin gelsin aklına en güzel uykularında
Seni delicesine seven bir aşk düşün rüyalarında
Ellerinde çiçekler ile tam onu beklerken kalbin
Ateşten bir ışık gelip vuracak gözlerinden
Yakarken suretini bir güneş gibi
Kanter içinde uyanacak gözlerin ben giderken
Bazen
Her sabah kalkamadığın zamanlar da olacak
O vakitleri de öldüğüne sayacak kalbin
Her ne kadar yaşamak istesen de her gece
Toprağın bir yüzü de
Aynaların olacak ben giderken
Ben giderken çok şey değişecek hayatında
Altına aldığın ne varsa bu yaşında
Üstüne durup selamlayacak seni ben giderken
Hiç bir zaman ardım olmayacak lugatımda
Ve hiç bir zaman da dönüş yolu bilmeyecek gözlerim
Çok istesen de geri döndürmek ellerimi
Olmaz diyecek kalbim
Dört mevsimi aynı anda yaşamaksa kader
Zaten yaşıyorum
Hayat ise
Günleri sensiz geçirmekse eğer
Tam içinden geçiyorum
Yollar ise küsmüşse ardıma
Onu da biliyorum
Bundan sonra
Yaşanacak bir şey kaldıysa da
Sen yaşa
Ben gidiyorum
Mert Zafer cansever