Benim Adım Ağlamak
Bu sağnak, gözlerimden değil
Yüreğimden düşüyor bilesin ey aşk!
Bir nehir gibidir benim gözyaşlarım
Engin denizlerin özgün sularına
Yağmaktır benim adım
Ağlamaktır benim adım
İçimden geçiyor ayrılıklar her gün
Alışmışım kan kırmızı sağnaklara
Vurmuşum kahpe suratlara
Ey aşk!
Sen neydin böyle
Çürüttün attın yılları
Diyar diyar gittin
Uzakta bıraktın bakışları
Ben hep
Boğulmaktan kaçarak yaşadım
Çırpına çırpına attım kendimi sahillere
Kıyılarına vurduğum sehirlerinde
Yeni binalar inşa ettim günlerce
Ama her gün birisi yıkıldı
Parçalandı yüreğimde
Sevdiğim
Evet hep sevdiğim demek isterdim
Hep sevdim ve hep sevdiğim dedim
Dedikçe bu zehirli kelimeleri
En sevdiğim oldu en nefret ettiğim
Ağlıyorum
Ağlıyorum günlerin şeytani saatlerine
Ağlamaklı adımla anılıyorum
Gözyaşlarımla dolup
Aşk gibi
Gökyüzünden düşüyorum
Düştüğüm her yerde bir ihanet
Her yer çamur ve bataklık içinde
Kirletiyor yüreğimi eyy hayat
Basınçsız bir denizin sureti gibi
Su üstünde yüzüyorum sessizce
Çok şey gitti
Çok şey çalındı gitti kaderimden
En önemlisi zaman bitti ömrümden
Bir kaç kalem bir şey kaldıysa da içimde
O da bir anım oldu nefretiyle
Şimdi merhaba hayat
Merhaba gözleri taşlı yollar
Yürüyen yıllar
Sil baştan yaşamlar
Her gün yeniden doğan acılar
Merhaba gözlerimdeki umutlar
Benim adım ağlamak
Yeniden mi başlıyorsun ey hayat!
Mert Zafer Cansever