Cümle Cümle
Söylenmeyen cümle, ne kelime, ne hece
Tarif edemez seni kimse şu yüreğime
Varlığın da bir, yokluğun da bir
Değiştirilmez bir kuralsın gönlümde
Yazdıran bir kalp olunca içimde
Yazan eller nem tutmaz kalbimde
Susturamadığım duygular sen
Vazgeçemediğimsin sen
Uykular sen! Gece seni düşlerken
Hayaller sen, gözlerimden geçerken
Güneştir sessizliğin, dilimden giderken
Güneşli bir sabahsın belkide
İçimde öyle pırıl pırıl
Soğuklar bile buz tutmaz gönlümde..
Aklıma sığmayan şiirler kadar
Kalbimden düşüyorsun sayfa sayfa
Yazabildiğim kadar yazıyor
Hiç silemediğim kadar da mutluyum
Zorluyorum belki hayatı
Ama içinde sen olunca bu yaşamda
Kuru bir ekmek lokması bile seninle
Nefes alıp vermek kadar
Can katıyor kalbime
Sarıp sarmalayamadığım kolların
Olsun be sen hayattasın ya yeter!
Su gibi ömrünle ayaktayım nasıl olsa
Yeter ki kanayan kalbim olsun içimde
Boş ver! Ben ne rüzgarlar gördüm
Hiç birisi senin kadar şiddetli
Savrulmadı gönlüme..
Sen bana aşk de, ben de sana kalp
Hoş ikisi de bir ev değil mi?
Sen bana an de, bende sana zaman
İkisi de senin için geçmedi mi?
Ben onca acıyı senle içmedim mi?
Yana yana değil be kuzum
Seve seve içtim ben o gözlerini..
Martılar anlatıyor şimdi
Denize küsen yunuslar varmış
Suya düşen umutlar gibi
Sırılsıklam hayaller kalmış
Biliyor musun, hiç inanmadım
Tek başına attığım o simitlerin
Hiç birisi de yenmemiş
El ele seninle olmayınca
Hepsi haramdan bilinmiş..
Mahareti öyle
Cümle cümle yazanda arama
Değil hece hece dökülen yürek
Bunu sadece yaşayan bilirmiş
Bunu sadece gönlüne gözyaşlarıyla
Kazıyan anlata bilirmiş
Hiç dinmeyen bir alev gibi
Yazdıran bir şey olunca içinde
Yazan eller nem tutmazmış kalbinde
Mert Zafer Cansever