Gülümse Hayata
Asık bir yüze esir düşmüştü suretin
Gözlerin bir mahkeme duvarına eş iken
Baktığı her gerçeğe şüpheyle bakandı
Acıyla hayata gülümseyen gözlerin
Bir nan gibi aklında olan aşa bile
İhtiyacın olsa da her gün yaşamak için
Yemeden içmeden kesilen bir hasta gibi
Yaşamak yer yüzünde ne acı değil mi?
Oysa gülümsemek var hayata içten içe
Hani sızı almış başını gitmiş de
Kedersiz ve sebepsiz bırakmış seni
Öylece gülmüş öylece kalmışın sanki
Belki de boş boş bakmaktı dünyaya
Alay edermiş gibi gülümsemek hayata
Hani mutluluk alışverişi yapmak gibi
Yalan da olsa gülümsemek sabahlara
Uyanmak yeni bir güne yaşamak hayatı
Onca kedere, acıya usulca dayanıp
Belli etmeden ağlayarak içinden
Gülmek, gülümsemek yarınlara
Mert Zafer Cansever