Mert Zafer Cansever
Sen gülünce bahar gelir açar gözlerimde
Gelip geçer içimden çiçekler saplanır yüreğime
Gülümserken bakışlarım masmavi gökyüzüne
Yıldız olur parlar ışıl ışıl gül yüzüne
Yaşamak çok zor sen olmayınca kaderimde
Çok zor uzak olunca ellerin ellerime
Üşürken nefesim buğulu gecelerde
Hüzün olur yağar damla damla üzerime
Olmadığın sensiz bir gün bile çaresiz
Karanlıktan bir yıl eyler düşlerimde
Gerçek olmasa bile yokluğun hayallerimde
İnan bana koskoca bir ömür biter bende
Yokluğuna bahane bulamıyor kalbim
Hangi yola girsem bir köşesinde kimliğin
Şehrini anlatıyor işleyerek gözlerime
Ve yine Hangi durakta binip gitsem
Yüreğinde iniyorum sadece
Yaşanması zor bir sensizlik vurmuş yüreğime
Saatlerin tamamında hüküm sürse de sevdan
Ne sensiz bir yol bırakmış bu ülke de
Ne de sensiz bir yaşam düşmüş kaderime
Sadece seviyor özlüyor ve istiyorum seni
Saatlere sığdıramadığım sevgini
Hiç ama hiç uzak kalmadan senden
Hiç ama hiç de aklımdan çıkartmadan da
Gözlerime çizmek istiyorum resmini
Her nereye baksam sen ol ki gözlerimde
Yokluğun bile imkansız olsun yüreğimde
Varlığını düşündükçe nice baharlar gelsin
Açsın açabildiğince kaderimde
Seni sevmek için
Yokluğuna bahanem olmaz benim kalbimde
Mert Zafer Cansever