Ben
Yandığını hissediyordum yılların
Geçen günlerin ve haftaların ardından
Tükenen bir ömrü imzalıyorum
Karşı koyamadığım zamana dur diyemedim
Geçen saatlerin ve vakitlerin ardından
Eski bir saatin gölgesinde mühürlendim
Biraz geri yaslandığımda geçmişe doğru
Gülerek yaşlandığım tek bir gün yoktu
Hep bir ağacın gölgesiyle savaştım
Derdim can değil yar değildi aslında
Sevgi ve şefkat ile ayakta durabilirdim
Hiç olmadı, anca yarım kalabildim
İhanet nedir bilmezdim anlamazdım ben
Hep güven duyar ardımı yaslardım umuda
Gelip de sırtımdan vurulana kadar
Hep kötü diyemem iyi de vardı elbet
Arada bir gülümsetirdi kalbimi
Bir süre sonra yollara düşerdi yüreği
Ardı ardına kesilmeyen sayfalarıma
Şiirler yazdım noktasız, bahtı karayla
Yandı bir anda onca acıyla kaybolunca
Diyarca gezdim, her yer, aynı uzaklıkta
Her yerde aynı tat, aynı an, dünya küçük
Oysa ben hepsini ne yakın sanmıştım
Dost dedim sarıldım kollarına gitti
Aşk dedim sarıldım boynuna bitti
Oysa ben onları ne güzel anmıştım
Yine yandığını hissediyorum kalbimin
Yine sardığını hissediyorum ellerimin
Bittiğini hissediyorum sözlerimin
Oysa ben, beni, ne çok ağlatmışım
Tükenen bir ömrü imzalamışım
Mert Zafer Cansever