Özlüyorum
Hangi yoldan geçsem bir yanda sen
Bir yanda umutlar ve bir an da geçen yıllar
Her yanımda adın ve her yanımda yosun
Ah birde her dakika burnuma dokunan
İstanbul dokulu kokun
Öyle uzaksın ki şimdi bana üşüyorum
Allah biliyor ki seni nasıl özlüyorum
Yanımda olduğun her an’ı düşünerek
Her gece kendimi nasıl avutuyorum
Suyun, toprağın tadı yok şimdilerde
Suyum sendin zaten şimdi yoksun
Denizler uzak ve derin dökülen nehirle
Şu gözlerime dokunan yağmurla
Ne gözyaşları döktüm ben biliyor musun
Öyle geldin ki bu gece düşlerime
Öyle dokundun ki şu ıslak gülüşlerime
Sabah olmadan, güneş doğmadan
Hiç uyanmadan gidesim var bu dünyadan
Şimdi yanımda olsan dokunsam
Şu zamanın en lanet saatlerine inat
Bir çift sözle sana sarılsam
Ne olurdu sanki yanımda olsan
Öyle özlüyorum ki seni
Öyle hasretim ki sana
Öyle tutuştum ki bu yangına
Çok kızıyorum şimdi şu karanlık yollara
Ne kışlar geldi geçti
Hiç biri üşütmedi şu yokluğun kadar
Ne hüzünler, ne dertler, kederler çektim
Hiç biri ağlatmadı şu olmadığın an’a kadar
Şimdi yoksun boşluğa bakıyorum
Düşlüyorum, düşünüyorum
Kalbimde bir damla pınar
Bir damla su ve bir dünya özlem
Her yerde sen, her şeyde sen
Denize düşen yağmur da sen
Anladım ki uzak veya yakın fark etmiyor
Biraz şöyle gitsen dizlerimden
Özlüyorum be sevdiğim, istiyorum
Biraz şöyle yalnız kalsam içimde
Yokluğun vuruyor yüreğime
Yokluğunu arıyorum sessizce
Sana dokunamadığım her an da
Şu bakamadığım her saatte
Nasılda ağlıyorum biliyor musun
Anladım ki her şeyim senmişsin
Neşem sen, suyum sensin be gözlerim
Ey! İstanbul kokulu yarim
Dokum sen, özlediğimsin sen benim
Hayat sen, benim adım sensin sevdiğim
Mert Zafer Cansever